Charakterystycznym elementem „Debrzy” są wiekowe drzewa, zwłaszcza lipy i dęby, z których najstarsze liczą sobie nawet 250–300 lat. Dzięki temu rezerwat stanowi ważne siedlisko dla licznych gatunków roślin i zwierząt. W runie leśnym spotkać można takie chronione gatunki roślin. Warto też zwrócić uwagę na bogaty świat ptaków, które znajdują tu idealne warunki do życia, dzięki obecności dziuplastych drzew.

Nazwa rezerwatu pochodzi od zróżnicowanego ukształtowania terenu, które uformowało się za sprawą małego potoku płynącego w głęboko wciętym korycie. Potok ten wpływa również na hydrologię okolicy, zasilając pobliskie zbiorniki wodne i cieki.

Historia tego miejsca wiąże się z rodem Sanguszków, który przez wieki był właścicielem pobliskich terenów. Dawniej „Debrza” stanowiła część książęcych dóbr, będąc miejscem wypraw myśliwskich i spacerów arystokracji. W zachodniej części lasu do dziś można odnaleźć ślady dawnej działalności, takie jak ruiny gorzelni czy pozostałości studni.

Mimo swojej bliskości do miasta, „Debrza” pozostaje stosunkowo spokojnym miejscem, rzadko odwiedzanym przez tłumy. Dzięki temu przyroda może rozwijać się w harmonii, choć niewielka powierzchnia rezerwatu i otaczające go pola oraz zabudowania sprawiają, że jest on wrażliwy na presję człowieka. Niemniej jednak, „Debrza” to wyjątkowy zakątek Tarnowa, który zachęca do odkrywania lokalnej przyrody i historii.